Hoe ziet een ronde over Spa-Francorchamps eruit?

Diep verscholen in de Belgische Ardennen ligt een van de mooiste circuits op aarde. De achtbaan van Francorchamps is een circuit waar je alleen respect voor kunt hebben. Het is een beangstigende, uitdagende, ruige en bizarre baan die de limieten oprekt, voor zowel mens als machine. Laten we een ronde meerijden over een van allerbeste circuits ter wereld!

Onze ronde over het legendarische Circuit de Spa-Francorchamps begint op het relatief korte rechte stuk bij start-finish, langs de pitstraat. We remmen hard voor de krappe eerste bocht, La Source genaamd (‘Source’ betekend ‘bron’, verwijst naar de nabije waterbron). Door de muur aan de binnenkant en de krappe radius zorgt deze bocht nagenoeg altijd voor spectaculaire starts. We proberen zo vroeg mogelijk op het gas te gaan, want met Formule 1-wagens kun je vanaf hier vol gas rijden tot het einde van de sector. In volle vaart stormen we de heuvel af, met de oude (inmiddels voor endurance-races gebruikte) pitstraat aan onze rechterkant. Als we het laagste punt (Eau Rouge, vernoemd naar het door ijzer rood gekleurde riviertje dat hier stroomde) hebben bereikt sturen we de heuvel op. We houden onze voet naar beneden in misschien wel de meest beroemde en beruchtste bocht op de kalender: Eau Rouge-Raidillon. Deze flauwe bocht gaat met maar liefst 17 procent omhoog, waardoor we binnen enkele seconden meer dan 20 meter klimmen. Door de overgang van afdalen naar klimmen wordt de bodemplaat van de auto hardhandig op het asfalt gedrukt, resulterend in onbalans en soms een hevige crash. Daarnaast is het de kunst om de bocht met zo min mogelijk lift te nemen. Daarmee wordt bedoeld dat de coureurs er alles aan doen om zo min mogelijk het gas los te laten, terwijl dit in alle racewagens naast een F1-wagen bijna onmogelijk is. Vroeger was deze bocht nog veel gevaarlijker: Natuurlijk wil je zoveel mogelijk snelheid meenemen door Eau Rouge-Radillon, want hierop volgt een zeer lang recht stuk genaamd Kemmel Straight, wat ons tevens richting het einde van Sector 1 brengt.

Foto: Mercedes AMG F1

Geleidelijk afdalen

Sector twee is compleet anders dan de eerste. Waar Sector 1 vooral bestaat uit lange rechte stukken die vragen om een sterke motor vereist Sector 2 vooral om een goed uitgebalanceerde auto die zich staande kan houden door de vele listige bochten en richtingswijzigingen. We beginnen deze sector door aan te remmen voor de eerste bochtencombinatie genaamd Les Combes. Deze snelle chicane ligt op het hoogste punt van het circuit en wordt met ongeveer 140 km/u in de vijfde versnelling genomen. Deze bochten maken het mogelijk om zowel via de buitenkant als via de binnenkant in te halen, wat de gevechten nog eens extra spannend maakt.

Foto: Haas F1 Team Media

We moeten er bij de linkerbocht van de twee voor zorgen dat we niet te wijd uitkomen, zodat we zo goed als vol gas door de snelle rechterbocht Malmedy kunnen. Hierna gaat het steil naar beneden richting de bijzondere bocht Bruxelles (voorheen Rivage). Wat deze bocht zo bijzonder maakt is het dalende profiel in combinatie met de lange radius, waardoor je als rijder heel veel geduld moet hebben met remmen en gasgeven. Wie de overgang van remmen naar gasgeven het meest geleidelijk kan maken wint hier de meeste tijd.

Na Bruxelles nemen we de snelle linkerbocht zonder naam (bocht 10), waarna we op hoge snelheid (nog steeds) heuvelaf richting de beangstigende bocht Pouhon. Het is een snelle dubbele linkerbocht die in F1-bolides nét niet vol gas genomen wordt, waardoor hij veel precisie en vooral lef vereist. Hierna stormen we verder heuvelaf richting een zogeheten medium-speed-bochtencombinatie genaamd Fagnes. Eerst remmen we geleidelijk voor de rechter, vervolgens gaan we weer langzaam op het gas door de linker. Na een kort recht stukje nemen we een langzame rechterbocht Campus, wat ons aan het einde van de tweede sector brengt.

Foto: Red Bull Content Pool

Bushalte

Sector 3 lijkt weer een beetje op de eerste. Eerst gaan we vol gas door de snelle rechterbocht genaamd Stavelot, waarna we met meer dan 300 km/u vol gas door Blanchimont gaan. Vervolgens resteert alleen nog een korte, langzame chicane die de toepasselijke naam Bus Stop draagt, aangezien hier - in de tijd dat dit een openbare weg was – daadwerkelijk een bushalte stond. Tot zo’n twintig jaar geleden was dit een technische chicane bestaande uit vier knikjes, maar tegenwoordig zijn het enkel twee krappere bochten naar rechts en links. Aan onze rechterkant vinden we de ingang van de pitstraat, terwijl wij gas geven richting de finishlijn om onze ronde te beëindigen.

Na onze ronde over het Circuit de Spa-Francorchamps kunnen we wel stellen dat het een zeer veeleisende baan is. Allereerst vraagt hij om een rijder met veel lef, precisie en geduld, terwijl hij de wagen vraagt om motorvermogen, balans en controle. Ook is hij zeer genadeloos, dankzij de nabijheid van muren en grindbakken. Een foutje is hier makkelijk gemaakt en resulteert vaak in een heftig ongeval. Voeg daar zeer onvoorspelbaar weer aan toe – het kan regenen aan de ene kant van de baan terwijl aan de andere kant de zon schijnt – en je hebt een gigantische uitdaging voor de boeg. Daarnaast is Francorchamps een van de weinige circuits (net als bijvoorbeeld Silverstone) waar kwalificeren én racen een waar spektakel zijn. We gaan genieten van de F1-wagens over Spa-Francorchamps!